SSD mula cabar

Oleh Afiq Hanif
afiq@hmetro.com.my

KOMPAK...saiz cakera keras sekarang lebih kecil.

BEBERAPA ketika dulu, cakera keras menjadi peranti yang besar dan rumit dan lebih sesuai untuk digunakan dalam persekitaran dilindungi pusat data atau ruang besar selama bertahun-tahun.

Sebelum ini, ia dianggap mesin besar yang ‘hidup’ dalam persekitaran perindustrian semata-mata dan tidak pernah digunakan pengguna walaupun untuk dimuatkan di pejabat.

IBM305...mula digunakan secara meluas dengan saiznya sebesar ruang pejabat untuk satu cakera keras.
MUDAH ALIH...mesin cakera keras yang boleh dialihkan.
DIGUNAKAN...teknologi cakera mempunyai lapisan menyalin data.
MODEN...saiz memori kini sekecil syiling saja.
AWAL 80an...model cakera keras mula kompak.
DRUM...mengoperasikan cakera keras.
BESAR...saiz cakera keras suatu ketika dulu.

Pada awal tahun 80-an, kebanyakan slot cakera keras mempunyai saiz berdiameter antara 20 x 35 sentimeter yang memerlukan rak perkakasan atau jumlah ruang pada mesin yang besar.

Apatah lagi, susunan cakera keras menerusi rak dipanggil ‘mesin basuh’ ketika itu, malah kebanyakannya memerlukan tenaga elektrik yang tinggi ataupun generator berkuasa tiga kali untuk menggerakkan motor yang mengoperasikan cakera terbabit.

Disebabkan kesukaran itu, cakera keras tidak digunakan dengan mikrokomputer sehing�ga penghujung 1980 apabila Seagate Technology memperkenalkan ST-506, cakera keras 5.25 inci yang pertama dengan kapasiti sebanyak hanya lima megabait (MB)!

Kapasiti cakera keras berkembang pesat dari semasa ke semasa dengan komputer peribadi (PC) yang awal memacu operasi menggunakan cakera keras dengan kapasiti 20MB menjadi teknologi yang dianggap paling besar.

Ia berbeza dengan permulaan 2007 apabila cakera keras desktop biasanya mempunyai kapasiti 100 hingga 500 gigabait (GB) manakala pemacu terbesar berkapasiti hingga satu terabait (TB).

era 50an - 70an

Sejarah awal cakera keras dicatatkan menerusi IBM 350 Disk Fail yang dicipta pelopor teknologi simpanan, Reynold Johnson diperkenalkan pada 1956 dihubungkan bersama perkomputeran IBM 305.

Pemacu ini mempunyai 50 lapisan cakera bersaiz 24 inci dengan jumlah kapasiti sebanyak lima juta karakter yang mengoperasikan data dalamannya.

Satu sistem operasi tunggal digunakan bagi mengoperasikan akses kepada maklumat berdasarkan teks yang purata masa akses sangat perlahan.

Ia mungkin dipengaruhi peranti memori Drum yang dicipta pada 1932. Selepas itu, Sistem Unit Kawalan Utama Mekanikal Antarabangsa bagi Storan Cakera IBM 1301 diperkenal�kan pada 1961 yang mempu�nyai pembaca berasingan untuk setiap permukaan data bagi melancarkan pemprosesan data.

Pemacu cakera yang pertama untuk menggunakan set peranti mudah alih adalah pemacu IBM 1311 yang menggunakan pek cakera IBM 1316 untuk menyimpan dua juta karakter.

Pada 1973, IBM memperkenalkan IBM 3340 Winchester iaitu sistem cakera pertama yang menggunakan kepala pemasangan cakera tertutup (HDA).

Hampir semua pemacu cakera moden kini menggunakan asas teknologi ini dan istilah Winchester menjadi set paling mudah dijelaskan kepada umum untuk semua cakera keras walaupun ia sebenarnya digunakan pada 90-an.

Salah seorang pembangun projek, Kenneth Haughton menamakan Winchester 30-30 berdasarkan penggunaan dua pemacu dalam satu cakera bersaiz 30-30 inci.

Era 80-an hingga PC

Pemacu dalaman menjadi sistem pilihan pada PC pada 80-an yang kebanyakan pemacu cakera keras mikrokomputer paling awal pada 1980 tidak dijual di bawah jenama pengilang mereka tetapi dijual menerusi OEM sebagai sebahagian daripada perisian yang lebih besar.

Contohnya, Corvus Disk System dan Apple ProFile manakala IBM PC/XT mempunyai cakera keras dalamannya sendiri.

Bagaimanapun, sistem itu membuka evolusi baru dalam memulakan trend ke arah membeli pemacu secara berasingan yang selalunya melalui pesanan pos dan memasang mereka secara langsung ke dalam sistem.

Cakera keras luaran siap letak dalam PC pula popular untuk lebih lama pada produk Macintosh Apple dan platform lain.

Setiap komputer Mac yang dibangunkan antara 1986 hingga 1998 mempunyai pelabuh SCSI di belakang, membuatkan slot tambahan luar mudah.

Pemacu cakera keras de�ngan slot SCSI mula menembusi pasaran popular dengan mikrokomputer yang lebih tua seperti siri Apple II dan digunakan secara meluas dalam pelayan serta penggunaannya masih popular hari ini.

Kehadirannya pada akhir 90-an berkelajuan tinggi membuka peluang untuk antaramuka luaran lain seperti USB dan FireWire dibuat sistem cakera luaran popular di kalangan pengguna terutama bagi pengguna yang memindahkan jumlah data yang besar antara dua atau lebih lokasi.

Pembuat cakera keras mula memasarkan kepada pengguna akhir serta OEM pada pertengahan 90-an dan dari situlah kita menyaksikan cakera keras mula disediakan di rak kedai runcit. Terdapat cakera keras luaran yang tersedia untuk komputer 16bit Amiga dan Atari ST tetapi peratusannya sangat kecil menjadikan kedua-duanya kurang popular.

Penjagaan

Cakera keras boleh bertahan sehingga lima tahun. Tetapi seperti mesin lain, ia juga memerlukan penjagaan.

Penyelarasan terhadap cakera keras membolehkan program berjalan lancar, me�ngelakkan kerja penyimpanan fail berlaku pada bahagian lain cakera serta mengehadkan jumlah kesilapan perisian program.

Untuk memulakan kerja �penyelarasan cakera keras, �selalu mulakan dengan menggunakan perisian asal terutama ketika pengimbasan cakera dan pembaikan perisian.

Melalui program utiliti, ia akan meletakkan cakera keras dan cakera liut melalui beberapa ujian yang mampu mengesan dan mengatasi kawasan bermasalah.

Sekiranya program itu mengesan kekurangan dalam integriti pemacu cakera anda, ia secara automatik memindahkan maklumat ke tempat lain pada cakera itu.

Mengimbas cakera keras �untuk mencari potensi masalah setiap minggu atau sebulan sekali perlu memandangkan anda tidak mahu kehilangan bahan terbaik pada skrin anda.

Apabila anda sudah menyelenggara cakera keras, buat salinan fail pada cakera keras. PC anda menyelamat fail pada dasar dan yang cepat didahulukan.

Pada asasnya, sekiranya ruang pertamanya didapati pada cakera keras itu tidak begitu besar untuk memegang fail, ia hanya akan meletakkan sebahagian daripada fail pada ruang itu.

Ia akan mencari lagi, kemudian mengesan di mana untuk disimpan semua bahagian itu. Kesannya, fail disimpan dalam semua bahagian di cakera keras itu. Semakin banyak bahagian fail itu disimpan, semakin lama masa diambil untuk menghimpunkan semula fail.

Utiliti khas dikenali �dengan cakera pembahagian �‘defragmenters’ atau cakera ‘optimizer’, mengendali �maklumat pada cakera keras seperti pembersihan. Ia �mengumpul semua bahagian fail dan menggerakkan keseluruhan fail supaya fail itu sentiasa berturutan.

Kebanyakan pengguna PC mengalami peningkatan agak tinggi apabila cakera mula terbentuk dalam bahagian.

Tambahan lagi, ia juga antara manfaat untuk memiliki cakera kemas dan bersih yang mengatasi fail yang dibuang lebih berkesan daripada cakera biasa yang dibahagikan.

Masa depan

Idea menggunakan manfaat storan berasaskan ‘flash’ atau Solid State Drive (SSD) dalam PC mula diberi perhatian. Dalam tempoh beberapa tahun akan datang, perubahan cakera keras ke SSD mungkin menjadi kenyataan dalam industri storan. Memandangkan harga SSD juga terus jatuh, pemacu flash menjadi pilihan berdaya maju bagi mengendalikan PC terutama notebook anda.

Tambahan pula, SSD hari ini mempunyai memori 32GB, cukup untuk melakukan lebih daripada memenuhi keperluan simpanan asas membuatkan mereka bersaing dengan pemacu cakera keras 1.8 inci yang berkapasiti dari 30GB ke 80GB.

Antara tarikan masa tertumpu kepada sistem storan ber�asaskan ini yang berkait rapat dengan hukum fizik Moore.

Ramai penyelidik membuat kesimpulan perkakasan SSD akhirnya akan memecah masuk industri perkomputeran yang masih berharga tinggi.

it@Metro menjangkakan, 2012 bakal menyaksikan kos suntuk kapasiti akan kurang kira-kira RM3 bagi setiap 1GB di pasaran.